Die Himmel erzählen die Ehre Gottes.
Een Duitse titel voor een Nederlands kerstconcert in de Bovenkerk in Kampen. Het was de afsluiting van het jaar voor het Christelijk Kamper Mannenkoor D.E.V.
Het was fijn om te zien dat de Bovenkerk in korte tijd vol liep. Heerlijk als er zoveel mensen de moeite hadden genomen om naar Kampen te komen en te luisteren naar D.E.V. Werkelijk van alle streken uit Nederland was men er.
Ongeveer een kwartier voor aanvang van het concert begint het altijd met de massale samenzang bij de vertrouwde organist Marco den Toom, die het orgel meteen het liet juichen en jubelen. Dat belooft veel moois voor de avond. Heerlijk klonken de volgende liederen. Op U mijn Heiland blijf ik hopen. Met een mooi tussenspel gaat het naar, Eer zij God in onze dagen. De mensen zingen uit volle borst, het orgel jubelde het uit. Nu zijt wellekome. Het orgel zakt heerlijk weg met de om de dames te begeleiden bij het eerste couplet. Prachtig ingetogen vrouwenstemmen. De heren zetten fors in met het tweede couplet zingen, het derde couplet weer met z’n allen, wat een feest. Het blok werd afgesloten met Psalm 98. Met een heerlijk voorspel met die fantastische klanken van het Bovenkerkse orgel zetten we allen, Zingt, zingt een nieuw gezang den Heere. Hierna opent de voorzitter de avond en gaat voor in gebed.
In de stad van Koning David. Marjolein de Wit komt lopend van achteruit het koor de kerk in lopen. Onze Timon zet in om het eerste couplet te zingen. Zacht zetten we het tweede couplet in met een mooie opbouw. Een mooi gedragen tempo met een licht crescendo en een aanzet om het derde couplet met de hoorders samen te zingen. Het orgel zet heerlijk bij. De kerk trilt op z’n grondvesten. Na het wegsterven van het geluid komt het orgel met een mooie afsluiting, zangerig en licht.
Het eerste blok beginnen we met het bekende, Komt allen tezamen een prachtige werk van oud dirigent Klaas Jan Mulder. Stevig zetten we in en sonoor klinken de mannenstemmen die heerlijk gedragen worden door prachtig orgelspel. Om het middendeel af te zwakken, O laten wij aanbidden. Komt zingt nu die Heiland, stevig. De dirigent laat ons op het stilst zingen, in mensen welbehagen om weer aan te zetten naar een stevig slot.
Met fluit wordt het lied, Dierb’re Heer Jezus zacht in gezet met een heerlijke vibratie, en beetje op een slepende manier, zodat de worden accenten krijgen. Dat is nou echt D.E.V. Jacob Schenk zingt het tweede couplet terwijl we op “noe” onze partij zingen heerlijk met de fluit begeleid, het orgel op de achtergrond. En dan die Heerlijk Voxhumana, krijg je toch tranen in de ogen. Zacht zetten we het laatste couplet in. We zingen een “speels” couplet, ziele rust en zaligheid, prachtig.
’t Was nacht in Bethl’ems dreven. Een fijn stuk waarin we mooi met hart en zacht konden spelen. Prachtig hoe de fluit er heerlijk doorheen klonk, maar ook hoe het orgel ons zo heerlijk stuwde op de golven van de muziek. De eerste twee coupletten lijken dan ook echte golfbewegingen. Voor het laatste couplet zet den Toom een mooi tussenspel neer om daarmee heerlijk in te zetten: De Heiland is gekomen! Een flinke rust in de laatste regel. Een herder wezen zal, en zo sterft de muziek weg in de kerk.
Wat hebben we heerlijk genoten van deze voordracht van Jacob Schenk. Mary did you know? Die geweldige klanken van de piano, Gerwin die zich helemaal in de muziek zet, de fluit die mooi aanvult. Het is vooral de prachtige stem van Jacob die indruk maakt. Die prachtig gezongen accenten. Jacob maakt er een heerlijke show van. Hij zingt de Bovenkerk in z’n geheel vol! Vele ogen zijn gesloten. Het is meeslepend en krijg er nog tranen in de ogen van. Zeer indrukwekkend. Aansluitend zingen we de lofzang van Maria, en dat gebeurt heel massaal en mooi begeleid door het orgel.
Jésus chez les Bretons. Een Frans stuk muziek. Ik heb er respect voor als je dat een zo mooi kunt zingen en verstaanbaar, Jacob verstaat die kunst. We zetten als koor het refrein in waar we volop spelen met hard, zacht en staccato. Heerlijk ook hoe den Toom een prachtig orgelpartij erbij speelt. Ik vond het stuk tijdens de repetitie maar zo, zo. Maar… Het is een meesterwerk geworden, echt heerlijk!!
Indrukwekkend van inhoud. Coventry Carol. Het stuk bezingt de kindermoord van Bethlehem. Een geschiedenis die wel eens vergeten wordt, maar ook bij kerst hoort. Het stuk is een uitdaging om te zingen. Zacht zetten we dan in met accenten. Ieder woord heeft lading. Je kunt het bijna niet omschrijven. We zingen dan veel met vibraties. In het midden stuk, als Herodus de opdracht geeft de kinderen te vermoorden, klinkt krachtig de woede van Herodus door. De stemmen, orgel, piano, alles is indrukwekkend in balans. Het refrein dat op ‘noe’ volgt is dan indrukwekkend stil, de spanning is voelbaar, ook het bezongen verdriet van de moeders van Bethlehem. Dan nogmaals het refrein, stil, gedragen met een verrassend slot mooi slot. Bijzonder.
Do you hear what I hear. Een prachtige beurtzang tussen de verschillende partijen van het koor. Mooi aangevuld door het heerlijke orgelspel en onze dirigent die mooi meespeelt op de piano. Ook Jacob Schenk zingt partij mee. Ook dit was nog wel een uitdaging om neer te zetten en vergde uiterste concentratie. Veel energie konden we erin kwijt, dat uitte zich in een daverend slot.
Marjolein de wit speelt een mooie solo op de dwarsfluit. Mooi aangevuld met Gerwin op de piano en den Toom mooi op de achtergrond. De hoofdrol is voor de fluit maar ook de heerlijke Voxhumana van het orgel komt prachtig terug in het stuk rustige stuk, Away in a manger. Aansluitend aan deze solo wordt het lied gezongen God in ons midden.
Nu komen we bij het zwaartepunt van de avond. Die Himmel Erzählen. Een waar meesterwerk van Franz Joseph Hayden. Mooi, maar ook zeer uitdagend om te zingen. Je kunt de spanning dan ook voelen. Tijdens prachtig gezongen solo die Jacob Schenk met veel gevoel zingt, kunnen we als koor vast in de stemming komen. Den Toom speelt een prachtige partij op het orgel, dit voorstuk is dus al een stuk op zich en heerlijk om naar te luisteren. Een beetje gespannen lezen we mee in onze muziek. En daar komt dan de inzet. Iedereen zet de stembanden op scherp en hangt aan de lippen van de dirigent. En toch behoorlijk zelfverzekerd zetten alle partijen hun ingestudeerde noten en muziek in. Ik moet zeggen dat het best ging. Ook die stemkruisingen liepen best goed. Foutloos wat het zeker niet, maar voor een eerste keer dat de meesten van ons het zingen was echt wel. Mooi gedragen door het orgel is het een mooi stuk muziek geworden en een overwinning voor iedereen van het koor. Het applaus was dan ook zeer verdiend en een zucht van verlichting gaat door het koor. We gaan verder met fijn slijpen van het stuk, het smaakt absoluut naar meer.
Na het harde werken was het heerlijk luisteren naar de orgelsolo van Marco den Toom. Die rustig begon. Lekker hoor, marsmuziek afgewisseld met het jubelen van het orgel. Het publiek geniet zichtbaar. Hoofden die mee deinen op de muziek. Heerlijke klanken komen er uit het Hinsz orgel. Een erg mooie aanzet vond ik het lied, in de stad van Koning David. Was heerlijk zwijmelen bij de unieke klanken van het orgel. Maar het orgelfeestje was nog maar net begonnen. Want in volle Gloria zet het orgel alweer aan. Een dan op onnavolgbare wijze het lied, Er ruist langs de wolken. Je voelt in wat je hoort hoe de vingers over de toetsen van de oude dame gaan. De klanken zijn echt heerlijk, wat een feest. Dan is het heerlijk inzetten met de massale samenzang. Die coupletten die vol overgave worden gezongen. Feest op het orgel, maar ook voor zangers beneden in de kerk. Weer worden we meegenomen door de klanken van het orgel.
Is het de mooiste versie van Stille nacht? De Duitse? Hoe dan ook het is mooi om te zingen. We hebben er als koor naar uitgekeken om dit weer mooi neer te zetten. Stil, als de stilte in die nacht. Heerlijk met vibratie kun je prachtig spelen met de klank. Als met tweede couplet Marjolein inzet met de fluit maken we iets meer volume om daarna weer terug te gaan. Wat mooi met het orgel op de achtergrond. Den Toom blijft z’n toon spelen en dan mogen we prachtig opbouwen in het laatste couplet. Machtig klinken de mannenstemmen Christ der Retter is da. Alles weg, de klanken sterven weg. Om dan heel zachtjes te zingen, Christ, der Retter is da. Zacht, heel zacht.
Marjolein de Wit laat ons genieten van heerlijke Kerstmedley. Nou ik heb er met volle teugen van genoten. De blokfluit, een instrument waar ik toch niet zoveel mee heb, maar wat speelde ze er prachtig op. Het leefde aan alle kanten. De dwarsluit, ze liet ons er heerlijk van genieten. Mooi dat ze al spelende door kerk liep zodat vele mensen het ook in andere delen van kerk beter konden zien. Gerwin zat ook lekker te genieten achter de piano. Den Toom die het orgel mooi subtiel liet horen. Het was een levendig schouwspel met heerlijke nummers die indruk maakten op iedereen die aanwezig was. Het zijn altijd van fijne rustpunten in het programma maar we konden het als koor niet laten om toch zachtjes mee te zingen omdat we zo heerlijk werden aangemoedigd.
We gaan zo al naar het einde van de avond maar we mogen nog een show opvoeren met Jacob Schenk. Mary’s Boychild. Jacob zingt het met leuke loopjes en kijkt daarbij het koor als ware recht in de ogen dus we zetten heerlijk zingend het refrein in. Gerwin laat de piano zingen. Marjolein de fluit fantastisch klinken. Verrassende klanken komen er uit het orgel. Den Toom geniet ook hoorbaar. Zo maken we er een heerlijk stuk muziek van, waar mensen ook zichtbaar hebben kunnen genieten.
Praise ye the Lord. We zingen het graag. Een lied waarin je zo lekker weg kunt zingen. Toch wilde Gerwin het deze keer op een ander manier laten klinken, dus moesten de accenten anders komen te liggen. Alzo geschiedde. Marjolein zet in met de fluit, waarna Jacob invalt met zijn solo. We antwoorden als koor met Praise Him. Het accent hebben we nu verlegd naar Him door het wat langer aan te zetten. Het is een muzikaal feest waar Jacob zijn partij met heerlijke aanzetten zingt, wat wij dan ook aanvullend doen en zo wordt het meteen heel ander stuk en dat is echt muziek maken. Het orgel en de piano spelen ook hierin een fijne rol. Het slot maakt Jacob er een heerlijke verassing van. Jacob spreekt als het ware de luisteraars toe om daarna door te zetten met fantastische zang, wat de kerk zo lekker vult met een ware climax als afsluiting.
Het einde van de avond is hiermee een feit. De tweede voorzitter bedankt iedereen voor de aanwezigheid en vooral hen die aan de avond hebben meegewerkt en worden nog even in het zonnetje gezet. Hierna zingen we nog het Ere zij God.
Praise Ye the Lord!!