Jeugd ervaringen met Jan de Vries en DEV
Ik werd op geboren op 26 Januari 1937 in de Voorstraat 51. We verhuisden later naar Kampen Zuid. Ik groeide op in de oorlog en school was niet van het beste. Ik werd als kind naar de Chr. Bewaarschool aan de Ebbingestraat gestuurd. Ik had juffrouw Aman, een hele lieve juffrouw met pijpenkrullen. Ik was een ‘lastig potentaat’, zoals mijn moeder mij noemde. Juffrouw Aman was ten einde raad want ik verstoorde de bijbel les met vragen die de Juffrouw moeilijk vond om te antwoorden. Er werd toen besloten dat ik bij de Chr. Bewaarschool weg moest en naar de Openbare Bewaarschool aan het Panjan plein zou gaan. Ik kwam daar bij juffrouw de Groot terecht, waar het wat beter ging. Na een tijdje ben ik naar de Chr. Julianaschool in de Morrensteeg gegaan en kwam in de klas van juffrouw van Dijk. Als ik erg lief was mocht soms mee in het paardenkoetsje van Van Drecht, die haar vaak vervoerde naar de Burgwal.
Klas twee was veel strenger onder juffrouw Nip die aan de Vloeddijk woonde! Ze had niet veel geduld met mij en probeerde om me wat te leren. Veel later toen ik een grote zaak in Nunspeet had kwam ze een keer als een oud vrouwtje binnen en voor al mijn personeel stak ze een vinger op en zei; ‘Jantje, vergeet nooit wat ik je geleerd hebt, dat je alles te danken hebt aan God die je dit alles geven heeft’
Later had ik Meester Nijboer die me wist te bespelen en ondanks dat ik een rebel was, heeft hij iets van me weten te maken. Laten we ook meester Klop niet vergeten, die tegen m’n moeder zei dat er niets van mij terecht zou komen. Dit was fataal want iedere keer dat ik iets verkeerd deed, moest ik van mijn moeder horen; ‘Van oe kump niks terechte’. Diezelfde meester Klop kwam eens in onze grote zaak in Nunspeet en begroette mij met ‘Mijnheer de Vries’ voor en achter.
Ik groeide op in Kampen en kwam te werken bij De Jong op de Oudestraat en later samen met Janny Beuze, een grote verzetsvrouw in Zwolle in de drogisterij van Hottrot aan de Koornmarkt. Hier heb ik veel geleerd. Samen met Herman Nusmeier van Poortenaar ging ik een aantal jaren voor drogist studeren. Beiden hebben we onze diploma’s gehaald. In die zelfde tijd had ik er een extra baantje bij als gids van de Bovenkerk. In deze kerk ken ik elke hoek en gebeurtenis. Dit heeft een aantal jaren heel goed gegaan, samen met koster Van Duinen.
Daarna begon ik voor mezelf en bouwde samen met mijn Schotse vrouw Joyce, een paar flinke zaken op. Ook in deze tijd studeerde ik veel. In 1970 namen we het besluit om naar Schotland te vetrekken. In Groot Brittannië had ik veel studie kansen en ik had er veel succes in de gezondheidszorg. Ik werd vooral erg bekend in mijn kliniek in 10 Harleystreet in London. Ik werkte ook in veel andere grote plaatsen in Engeland, Schotland en Ierland.
Maar nu veel belangrijker is ons vertrouwde DEV. Mijn vader die in 1897 geboren was, werkte als sigarenmaker in Kampen. Toen hij 16 jaar was sloot hij zich aan bij de zangvereniging ‘Looft den Heer’. Dit was een gemengde vereniging die al heel lang bestond. In 1916 hadden ze een succesvol tournee in Haarlem en kwamen thuis met de eerste prijs! Ik hoor het mijn vader nog vertellen. Iedereen was erg voldaan maar ongelukkigerwijs hadden sommigen wat te diep in het glaasje gekeken en kwamen al zingende na middernacht, dus Zondag, Kampen binnen. Hun luide zang ‘Looft Den Heer giet nooit verleuren’ werd niet door iedereen gewaardeerd. Het minst door de burgermeester die op Maandagochtend het bestuur van ‘Looft Den Heer’ bij zich liet roepen. Het scheen dat veel Kampenaren geklaagd hadden en hij raadde dan ook aan om de naam van de vereniging te veranderen. Onder een groep van de sigarenmakers was er een verlangen voor een Mannenkoor. Zo werd DEV in 1917 opgericht!
Mijn vader was een van deze sigarenmakers. Ze werkten hard en oefenden in elkaars woningen. Ook werd er dikwijls in mijn grootmoeders huis aan de in Brunnepe gezongen die dan vaak zei; ‘Det heb ik liever dan fleis in de panne’. Later sloten mijn vaders halfbroers zich ook bij DEV aan. Dit waren Johannes, Jan en Dick Lentink. Een van Jan’s zonen is later nog een erg bekende zanger van het DEV geworden. Mijn Ome Dick zong ook nog op hoge leeftijd in het DEV. Mijn broer Nicolaas de Vries was met hart en ziel lid en heeft veel voor het koor gedaan. Ik weet dat hij het waardeert dat ik DEV een warm hart toedraag.
Gelukkig hebben we nog steeds een woning aan de Burgwal in Kampen en we brengen hier regelmatig wat tijd door. Voornamelijk verblijven we nog steeds in Schotland waar we met vier dochters en tien kleinkinderen erg gezegend zijn. Een van onze kleinkinderen, Michael Foyle, is een erg bekende viool speler waarvan Klaas Jan Mulder zei dat hij een hele gave had een grote carrière voor zich zou hebben.
Hier ben ik dan, bijna 78 jaar met heel wat Radio en Televisie uitzendingen bij de BBC, GMTV en RTE achter de rug. Ik ben ik auteur van meer dan 50 boeken. Onlangs werd ik benoemd tot professor aan de universiteit van Edinburgh en in Glasgow tot Dr. in de Wetenschappen uitgeroepen. En dat alles voor een ‘jonge woar niks van terechte kump’! Desondanks ben ik nog steeds een gewone Kampense jongen, in hart en nieren, die een groot hart voor DEV heeft.
Aldus prof. dr. Jan de Vries.
Follow